Redactie
Ik ben in 1937 met een excursie naar de Wieringermeer geweest. Dat werd georganiseerd door de Landbouwschool in Zeeuws-Vlaanderen. Nou, ik was gefascineerd door de Wieringermeer. Prachtige boerderijen, mooie verkaveling, en, nou toen was ik daardoor beïnvloed. Ik dacht, dat wil ik eigenlijk ook wel. De reden was in eerste instantie: mijn vader had een boerderijtje van 15 hectare en ik wou toch wat meer. Maar ja, hoe.
Toen stond er een keer, in 1941 was het meende ik, toen stond er in de landbouwbladen een oproep van de Rijksdienst Wieringermeer Noordoostpolderwerken. Je kon hiernaar toe komen, naar dit gebied, en als je dan meehielp met het in cultuur brengen van deze polder had je kans om in aanmerking te komen voor een boerderij. Nou, dat leek mij wel wat. Maar ja, je gaat niet zo makkelijk van huis af en zeker niet voor een boerenzoon. En er was ook een reden meer, ik had maar één broer, die zat in Delft te studeren aan de TH. En die inspireerde mij ook een beetje meer naar toe. Dus eh… ik heb wel een hele tijd gedubd. Dat heeft wel drie maanden geduurd als ik dacht: moet ik daar ja of ja op zeggen. Maar dat heb ik uiteindelijk gedaan. Dus ik heb een brief geschreven aan de Rijksdienst Wieringermeer, nou. Toen kreeg ik een brief terug dat ik eerst eens in opleiding moest voor ploegbaas in Bennekom. En dat heb ik gedaan.
Toentertijd had je nog werkverschaffing daar in Bennekom. Dat waren allemaal Amsterdammers die daar werkten. En nou ja, dan kom je als brave boerenzoon met andere mensen in contact hè. Die goed van de tongriem gesneden zijn en al die dergelijke dingen meer, dus daar heb ik heel veel geleerd. Daar ben ik niet zo lang geweest hoor, zes weken meende ik.