Het verdwenen begin

1 geïnteresseerde

Anton Roorda woonde met zijn ouders in een soort ‘voorlopig’ Emmeloord. Vrijwel niets daarvan is bewaard gebleven. Alleen wat zware bomen aan de Espelervaart herinneren daaraan.

kamp espelerbocht

Noordoostpolder, 2 juli 1948. Het arbeiderskamp Espelerbocht.(Fotocollectie Directie Wieringermeer; J. Potuyt).

Alle rechten voorbehouden

Het bos (aan de oostkant van Emmeloord) is jammer genoeg helemaal weg, daar is een woonwijk op gekomen. Zo bij stukjes en beetjes hebben ze dat plat gemaakt en laten verdwijnen. En dat vind ik met meer stukken van Emmeloord, dat dat jammer is. Want ook waar wij hier wonen, was vroeger bos in aanplant. En dat kun je nog zien, want als je bij het kanaal staat, de Espelervaart, in de eerste strook daar staan zware bomen. Dat zijn bomen die afkomstig zijn uit dat bos, die hebben ze laten staan.

En ter hoogte van het politiebureau, het huidige politiebureau, daar was vroeger eerst een pontje, later een brug naar deze kant. Want aan deze kant stond het arbeiderskamp, Kamp Espelerbocht. En dat arbeiderskamp is later gebruikt als eerste aanzet voor een Muloschool. Ik heb daar ook in de eerste klas gezeten. Daar was een huishoudschool, maar ook schoenmaker Bruin had een stuk van de arbeidersbarak in gebruik als schoenmakerij, een herstelplaats. Daar zaten vier à vijf mensen de hele dag schoenen te maken. Dat was toen nog helemaal mode, dat zie je haast niet meer. Er is hier nog wel een schoenmaker. En op die hoek daar voor waren allemaal noodwoningen, Tuindorp werd dat genoemd. Dat waren allemaal, ja, eenvoudige huisjes die later allemaal weggegaan zijn. Op een gegeven moment konden die mensen naar een definitieve woning en is het helemaal verdwenen.

Bron: Landschapsbeheer Flevoland. Interview met de heer A. Roorda door Anke van Zwoll op 5 april 2012.

Alle rechten voorbehouden