Gereformeerden en katholieken vreedzaam in één greppelploeg

Als nieuwkomer in de Noordoostpolder zocht je jongens uit dezelfde provincie op. In die periode van verzuiling kwam je echter wel eens voor verrassingen te staan. Lucas Huizinga vertelt:

arbeiders kamp Kadoelen

Polderarbeiders uit kamp Kadoelen, 1943-1944 (Collectie J. Eijkman).

Alle rechten voorbehouden

Wij kenden elkaar niet, maar als Friezen onder elkaar zoek je elkaar even op en dat waren gereformeerden die wij opzochten! En ze zochten ons ook op, maar zij wisten niet dat wij katholiek waren en wij wisten niet dat zij gereformeerd waren. We werden ’s avonds met z’n tienen ingedeeld in die kamer en daar kregen we eten. De stamppot stond klaar, ik weet het niet meer precies, maar in ieder geval: we kregen de avondmaaltijd. Allemaal werden ze even stil en wij maakten een kruis. We vielen direct op, hè.

Het was goed en wel stil en de oudste van de ploeg nam het woord. Hij was 45, wij waren goed twintig, dus hij nam de leiding op zich. En hij zegt:

"Jongens, ik zie dat jullie katholiek zijn, jullie maken een kruis, en wij zijn allemaal gereformeerd. Is dat een probleem?"

"Nee, voor ons niet." Hij zegt:

"Hebben jullie er een probleem mee dat wij gereformeerd zijn?"

"Welnee, als je er geen probleem mee hebt dat wij katholiek zijn, nee, helemaal niet!"

Prachtig mooi. De Bijbel kwam op tafel, voor en na het eten, dan bleven wij stil en deed iedereen zijn eigen gebedje. Nou, dat was toch mooi. Dat was het eerste begin.

Bron: Batavialand te Lelystad, Audiovisueel Archief, interview met de heer Lucas Huizinga, 15 augustus 2008.

Alle rechten voorbehouden