Een eiland dat wegzinkt

Het eiland Schokland was vanaf het begin een duidelijke verhoging in het polderlandschap. Maar door ontwatering en inklinking ontstonden er al gauw problemen. Mevrouw Heukers woonde op de Noordpunt. Ze vertelt:

Schokland: vanaf de drooggevallen grond een opname van de Middelbuurt met kerkje en bomen, 1942

Schokland: vanaf de drooggevallen grond een opname van de Middelbuurt met kerkje en bomen, 1942

Alle rechten voorbehouden

Schokland ligt nog duidelijk hoger in het landschap. Vroeger was dat verschil groter. Ik kan niet zeggen hoeveel, maar het is duidelijk verzakt. Daar hebben we wel last van gehad. De jongens hebben er verschrikkelijk veel grond op gebracht. En zand, kiepers vol. Later nog meer en het is nog zo, het zakt nog steeds. Wanneer je de stal uit kwam met de kruiwagen, ging je helemaal naar beneden en voor, op het gazon, kon je zo onder de fundering van het huis door kijken. Er zat om en nabij wel een meter verschil in. Er zijn ook wel eens kabels en afvoerbuizen geknapt. Ik denk dat het nog steeds verzakt. Als je moet geloven wat ze zeggen, komt dat doordat er om ons heen geen water was. Dat hebben ze in de andere polders heel anders aangepakt.

Bron: Landschapsbeheer Flevoland, interview van Willy-Heukers-ten Bosch met mevrouw Bouchien Heukers-van Hemmen, 29 december 2008.

Alle rechten voorbehouden