Redactie
Nou ja, toen moesten we greppels graven of draineren, drainage of sloten graven, sloten graven van vijf meter breed, anderhalve meter diep en daar kregen we dan een gulden de strekkende meter voor. En dan zaten we met negen man in de ploeg dus en dan negen uur per dag. Dus daar moesten we er heel wat uitgooien, de meters hè, om aan een gulden in ’t uur te komen. Maar wij waren jong, we waren vijftien. Maar wij mochten eigenlijk geen gulden verdienen. Maar toen was er die technische opzichter, die hadden we altijd op de hand. Omdat we ons werk goed deden, moesten ze ons dat wat we verdienden, een gulden, gewoon uitbetalen.
Sloten voor een gulden de meter
De Grontmij betaalde geen vaste lonen, maar per strekkende meter graafwerk. Voor mannen als Hennie van de Wetering betekende dat hard werken om een redelijk loon te verdienen. Hij stond al op zijn vijftiende aan de schop.
Op de trekker. Henk Knoeff zit achter het stuur en Hennie van de Wetering zit ernaast. Foto is genomen bij Meijer in de buurt van Schokland (Privécollectie Hennie van de Wetering).
Alle rechten voorbehouden
Bron: Landschapsbeheer Flevoland, interview van Dicky Meijer met H. van de Wetering, 30 juni 2010.
Alle rechten voorbehouden
Media
