“Het is verschrikkelijk dat mensen hier moeten wonen”

Medewerkers van de Rijksdienst voor de IJsselmeerpolders legden huisbezoeken af aan Amsterdammers die in aanmerking wilden komen voor een woning in Lelystad. Zo ook Enno Postma.

De wachtruimte van de Gemeentelijke Dienst Herhuisvesting in de van Reigersbergenstraat in de Frederik Hendrikbuurt in Amsterdam Oud-West, 2 oktober 1975

De wachtruimte van de Gemeentelijke Dienst Herhuisvesting in de van Reigersbergenstraat in de Frederik Hendrikbuurt in Amsterdam Oud-West, 2 oktober 1975 (foto J.U. Potuyt, bron Archief RIJP).

Alle rechten voorbehouden

Ik ben daar zelf ook op bezoek geweest. Ja, wat trof ik daar aan? Hele gezinnen… als ik bijvoorbeeld spreek over de Derde Oosterparkstraat, dan denk ik: “Het is verschrikkelijk dat mensen hier moeten wonen.” Ja, dat heb ik echt gedacht. Daar kon je eigenlijk niet wonen. Er was een smal trappetje naar boven, twee, drie hoog, je kon met twee man niet op de trap lopen, bijvoorbeeld. Dat was eigenlijk mensonterend om daar te wonen….

Ik kan me niet herinneren [dat we iemand hebben afgewezen]. Ik denk het niet, want, ik bedoel, het kon zijn dat iemand was doorgestuurd door Herhuisvesting en zei: “Ik wil absoluut niet naar Lelystad, ik wil naar Hoorn of ik wil naar Purmerend.” Dat gebeurde inderdaad wel, maar om nou te zeggen dat we echt iemand afgewezen hebben? Nee, dat kan ik me niet herinneren.

Bron: Batavialand te Lelystad, Project Nederlanders – Wereldburgers, interview met Enno Postma en Kees Nieuwhof op 6 februari 2013 te Lelystad.

Alle rechten voorbehouden