Redactie
Ik voel me nu Almeerse/ Flevolandse. Ik heb nooit de Surinaamse nationaliteit gehad. Ik ben een in Suriname geboren Nederlandse. Ik zou niet in Suriname kunnen wonen; misschien te lang in Europa gewoond en te verwesterd. Ik was er vorig jaar, voor drie weken. Ik heb daar een zus en een broer wonen. Ik heb de familie en wat vrienden opgezocht. En dat was fijn….
In 2006 zijn we met een groep naar Suriname gegaan. Ik heb vanuit de provincie gevraagd of zij wat voor de kinderen hadden, want we zouden binnenlandse scholen bezoeken. Ik heb wat tassen, pennen en schriften gekregen. Een paar collega’s in de Staten hebben een bijdrage geleverd, geen financiële, ik hoefde geen geld, maar tassen, pennen en schriften, boeken enz. We gingen met heel wat spullen naar de binnenlanden van Suriname. Wij hebben de scholen bezocht en de tassen, boeken, pennen, schriften afgegeven. En wat gebeurde? Wij hebben op 1 mei 2006 de scholen in het binnenland bezocht en op 3 mei was die overstroming in dat dorp. De mensen moesten diep het binnenland invluchten. Ze moesten alles achterlaten. De school was helemaal onder water gelopen. Alles was weg, de tassen, schriften, alles. Het was nog op TV, op Omroep Flevoland.
Ik kwam de zevende mei terug in Nederland. Ik dacht: “Jeetje, wat erg! Wij hebben zo ons best gedaan en alles is nu onder water gelopen en weg!” Toen heb ik samen met Hans Crebas, Statenlid van D66, een motie ingediend. Wij hebben de motie ingediend en hebben 25.000 euro van de provincie gehad voor wederopbouw van het dorp. Eigenlijk geeft de provincie geen geld aan dat soort zaken, maar door de toelichting van Hans en mij hebben ze toch 25.000 gegeven. Almere heeft ook wat gegeven. Ik had ook op Omroep Flevoland een interview over de ramp in dat gebied en ons bezoek aan de school. Dat was het! Dat was wat ik toen nog met Suriname had.