Heimwee naar Dronten

Met jonge kinderen in een kale polder

Jannie Tuin-Klok ging in 1980 met haar echtgenoot, die jachtopziener was, wonen aan de Flediteweg in de huidige gemeente Zeewolde. Ze woonden in één van de twee huizen op het terrein van het drinkwaterstation. De familie Tuin woonde hier tamelijk geïsoleerd. Heeft dit isolement invloed gehad op de destijds nog jonge kinderen? Jannie Tuin-Klok:

School in Zeewolde

Schoolplein van lagere school De Trekker te Zeewolde, ca. 1984 (foto D. Huizinga; Collectie Rijkswaterstaat, Directie Flevoland).

Alle rechten voorbehouden

Nou nee, eigenlijk niet. Onze oudste dochter was zeven jaar toen we daar kwamen wonen en achteraf heeft ze heimwee gehad. Als meisje wilde ze met vriendinnetjes buiten spelen. De jongste niet. Zij weet ook niet meer dat we daar zijn gaan wonen en ze vindt het heerlijk. De oudste zou er ook niet weer willen wonen, maar de jongste zou er dolgraag weer willen wonen, ze zijn daar toch wel door gevormd. De jongste houdt van het buitenleven, zij is helemaal zo opgegroeid. De oudste was al Dronten gewend en ze was zeven jaar, dus ze stapte de deur uit en ging spelen. Later is dat wel goed gekomen, maar de eerste jaren heeft ze wel heimwee gehad.

Toen wij daar kwamen wonen, kwamen de boeren ook. Er kwamen ook veel meer mensen wonen in de loop van de tijd dat we daar woonden. Toen kwam er ook een schooltje in Zeewolde, dus kwamen er vriendinnetjes en toen werd het allemaal wel anders. Maar het was altijd halen en brengen, we hebben ze nooit alleen kunnen laten gaan.

Bron: Landschapsbeheer Flevoland, project Oral History Zeewolde, interview van Sjoukje Jager met Jannie Tuin-Klok, 18 maart 2019.

Alle rechten voorbehouden