Alles gebeurde op de school

Onderwijs in een kale vlakte

Frans Meijer, zoon van een boer uit de Noordoostpolder, ging in 1981 als onderwijzer in Zeewolde werken. De dorpskern was er toen nog niet. Op de vraag hoe hij die fase ervaren heeft, antwoordt Meijer:

Boomfeestdag2

Schoolkinderen in Zeewolde vieren boomfeestdag, 1982 (foto J.U. Potuyt, Collectie RIJP).

Alle rechten voorbehouden

Ja, dan krijg je toch wel die stereotiepe, melancholieke verhalen, hè. Waar ik beslist niet melancholiek over wil doen. Maar een unieke tijd waar we het over hebben. Er is niets. We hebben zelf met vier collega’s en de paar ouders die we hadden – toen we elkaar nog niet kenden - de verwarming nog aan de school gehangen, de tegels van het schoolplein nog moeten leggen om de kinderen op de eerste dag te kunnen ontvangen. Ouders die op dat moment tussen kwart over acht en kwart voor negen aan kwamen rijden, hun auto’s leegstorten en vervolgens zag je de hele dag niemand meer. Alle kinderen bleven ook over, want er was geen dorp.

We waren daar eigenlijk de brede school in optima forma, toentertijd al, twintig jaar geleden, want er was gewoon niets anders, alles gebeurde op de school. Ook de buitenschoolse opvang. We hadden de eerste avondvierdaagse, waarbij het hoofd der school met zijn lelijke eend de route uitzette en vervolgens de andere leerkrachten keurig met de leerlingen de route gingen rijden. Hij zat tevens bij de eerste post om daar de foerage te voorzien en zorgde aanvankelijk ook weer als bezemwagen met zijn zelfde lelijke eend de bordjes te halen en de gestrande leerlingen, zeg maar, in zijn auto te zetten.

Bron: Batavialand te Lelystad, project Cultureel Flevoland, interview met Frans Meijer, 25 mei 2005. 

Alle rechten voorbehouden