Redactie
Ik heb geen vragen hoeven te beantwoorden. Bauke werd dus gewoon bevraagd en over van alles en nog wat. Of hij voldoende wist van hoe het allemaal in elkaar stak, wat de landbouworganisaties betreft en dat soort dingen. Het was dus niet zoals in de Noordoostpolder, dat ze in je kasten keken en dus keken of jij een goede huisvrouw was. Nee, nee. Maar er werd wel een eis gesteld, je werd wel getoetst of je maatschappelijk betrokken was. Op het oude land werd ook aan mensen gevraagd hoe jij in de samenleving stond.
Maar Bauke heeft dus echt uitentreuren vragen moeten beantwoorden. En nou ja, toen heeft hij de handtekening moeten zetten, of mogen zetten. Maar ik zei later ook tegen Bauke:
“Het is natuurlijk wel een vreemde zaak als je vader solliciteert en wordt aangenomen. Vervolgens wordt de zoon ook nog eens helemaal ondervraagd. Ze hadden niet meer kunnen zeggen: Ja, jij bent niet geschikt. Dus nou moet je maar weer vertrekken!”
Maar die mannen waren van statuur, zo deden ze zich ook voor. Bauke had ook wel een beetje zoiets van: “Oh, wat voor vragen krijg ik en kom ik door dit vragenvuur?” Het was streng, het was wel streng.