Nou ja, daar hebben wij natuurlijk voor gezorgd, voor die publiciteit. [...] Wij hadden zoiets van:
“Er wordt heel veel publiek geld in gestoken, dan moet je ook het verhaal vertellen, net zoals in de archeologie.”
[...] De berging wordt betaald door het Rijk. Maar ik had al heel snel in de gaten dat er van ons ook geld in moest zitten. Er moest van alles geregeld worden, vergunningen en zo. Er moet een projectleider op. Ik kwam al heel snel op een ton uit. Ik dacht nog even: “Moet ik dat zelf doen?” Maar toen hebben we Lilian van Mourik daarvoor gevraagd. Er waren veel mensen voor de veiligheid. Er moest een springlocatie worden geregeld voor de eventuele bommen. Er moest een technische man worden geregeld en een projectleider. Er zijn toch veel uren in gaan zitten, hoor. En wat bleek: het archeologisch onderzoek werd niet betaald door het Rijk. Dus dat moest ook nog uit ons potje komen. Terwijl het wel verplicht is tegenwoordig.
Inderdaad, [geschiedenis] leeft. Daar zitten we wel op te pushen. Ik ben binnengehaald als archeoloog maar tegenwoordig is erfgoed wel breder, ook wettelijk gezien. We zijn ook met monumentenzorg begonnen. Dit soort dingen vertellen we ook graag. We hebben ook een Erfgoedhuis in Almere Buiten. Heel klein. Daar komen wel de mensen om te horen over de geschiedenis van Almere.
Je hebt misschien wel gehoord van de ‘Almere Principles’ van Adri Duivesteijn. Een ervan is: “Verbind plaats en context”, en dat kun je prima doen door dit verhaal te vertellen. Er wordt vaak gezegd: “Almere is een stad zonder geschiedenis.” Nee, dat is niet zo!