Georg Wilhelm Harmsen

Waterschrijver

Door: Fallback image J.D. van der Tuin
Wieringermeer-Harmsen

Prentbriefkaart van het laboratorium en drie tijdelijke woningen in de Wieringermeer nabij Medemblik. Het laboratorium en de woningen stonden in de buurt van gemaal Lely. In de linker woning woonde G.W. Harmsen samen met zijn vrouw en kinderen. De oudste zoon is de eerstgeborene in de Wieringermeer (Batavialand, collectie Prentbriefkaarten).

Harmsen, Georg Wilhelm (roepnaam: Foek, ook Sjouk; Sint Petersburg 20 juni 1903 - Hilversum 2 juni 1981), landbouwkundig ingenieur, milieubeschermer. Studeerde in 1929 af en promoveerde in 1946 aan de Landbouwhogeschool in Wageningen. Werkte van 1929 tot 1947 als bodemmicrobioloog bij de Dienst der Zuiderzeewerken te Medemblik en Kampen en van 1951 tot 1968 bij het Instituut voor Bodemvruchtbaarheid te Haren. Combineerde de bodemkunde met zijn belangstelling voor watervogels in het natuurbeheer van IJsselmeer, Waddenzee, Lauwersmeer en Dollard. Maakte zich verdienstelijk met de inrichting van waterwildreservaten in het Amstelmeer, de randmeren en de Dollard en met het werk van de Waddenzee Commissie en Natuurmonumenten. Ontving in 1974 de Gouden Lepelaar. Schreef o.m. Verzet tegen een uitbreiding van de Eemshaven ten koste van het aangren­zende wad (met Jan Verwey; 1972). Ref.: IBV.

Alle rechten voorbehouden

Media

G.W. Harmsen