Redactie
Mijn oudste zoon had bronchitis. Op een gegeven moment zei de dokter:
“Het zou verstandig zijn als jullie naar een omgeving gingen waar de lucht wat schoner was.”
We kwamen toen toevallig in contact met Lelystad, want we waren er al eens een keer doorheen gereden. Lelystad was toen natuurlijk nog één woestenij. We stonden ’s zomers op een camping bij Vierhouten en op een gegeven moment kon je via de polder en Harderwijk naar Vierhouten toe. Maar, het was inderdaad puur uit nieuwsgierigheid. En dan die schone lucht.
Op een gegeven moment heb ik een brief geschreven en al gauw had ik een gesprek. We konden komen. Het leuke was natuurlijk dat we via de Zuidelijke IJsselmeerpolders daar naar toe zijn gekomen, maar dat de Rijksdienst voor de IJsselmeerpolders de huizen verhuurde. Je kon toen nog een beetje een voorkeur uitspreken. Ik kon een drive-inwoning krijgen, maar omdat ik in Amsterdam op één hoog woonde, wilde ik nu wel eens zo vanuit mijn woonkamer de tuin in! Ik kreeg toen een woning in de Atolwijk, eentje met twee lagen en vier slaapkamers, dat was perfect voor ons. Het was eigenlijk de dubbele woonoppervlakte van wat ik in Amsterdam had. De huizen hier waren gewoon erg ruim.
Toen ik hier kwam was de oudste zoon net dertien geworden, de tweede was twaalf en de jongste zeven. Het huis kregen we in april 1975, maar toen hebben we gezegd: “De kinderen gaan eerst de school afmaken” en toen zijn we in de vakantie verhuisd. Ik woon nog steeds in het huis waar ik begon.