Willy van der Most
Matthijs werkte wel gewoon, die ging wel op pad, maar ik zat thuis, zorgde voor Mirthe én zorgde ervoor dat mijn kleuters thuis onderwijs konden krijgen. Af en toe videobellen met kleuters met ondertussen een onrustige Mirthe op de achtergrond. Dat was heel, heel heftig! Op een gegeven moment heb ik tegen mijn collega’s gezegd:
"Er gaan zoveel appjes rond, het wordt mij gewoon te veel. Voor jullie ben ik alleen bereikbaar op de dagen dat ik werk, maar voor de rest zet ik jullie gewoon stil en uit. Ik red het niet om dat allemaal ook nog bij te houden."
Toen de school weer deels openging, ben ik nog thuis gebleven omdat ik het in onze situatie met Mirthe voor mijn gevoel nog te vroeg vond. Maar toen het wat rustiger werd, de cijfers daalden, heb ik besloten weer te gaan werken. Een week eerder hebben we Mirthe ook weer naar de dagbesteding gebracht. Die hield "de regels rondom scholen" aan, dus die ging ook weer open. Maar ik heb ook meteen gezegd:
"Als daar of iemand van de dagbesteding ziek wordt, dan houd ik Mirthe weer thuis en kan ik ook niet komen werken. Punt! Heel lullig, maar ons gezin gaat voor!"
Matthijs moet ook werken en dat is op dat moment de baan die wel gewoon door kan gaan. Daar was op dat moment best wel begrip voor. Mijn naaste collega’s snapten dat volledig. Wij bekeken wat ik thuis kon doen. Ik deed bijvoorbeeld heel veel administratief werk, zorgde voor bepaalde roosters voor mijn kleuters en ik zorgde dat bepaalde online lesjes online stonden. Dat soort taken eigenlijk.