Redactie
Ik denk dat wij net zo hard getroffen zijn als andere godsdienstige gemeenschappen. Maar het heeft allemaal zijn voordelen en zijn nadelen, zeg ik dan. Je hebt natuurlijk die saamhorigheid, die gezelligheid, dat warme gevoel als je in de moskee bijeen komt. Aan de andere kant had je dat hier ook in coronatijden, in andere zin dan. Gewoon lekker gezellig en knus met je familie of met je gezin thuis bijeen komen. Precies dezelfde rituelen of tradities naleven, maar dan met je gezin. Ik moet zeggen dat het ook vrij emotioneel was. Het heeft wel een impact had, laat ik het zo zeggen.
Je maakt het wel op een andere manier mee. Wij zijn als gezin en als familie al hecht, enorm hecht. Dan maakt dat het moment toch wel mooier en gezelliger. Dat je denkt van:
“Hé, ik heb zoveel mensen om me heen, die dezelfde soort visie of gedachtegang hebben, mensen die om je geven en die je waarderen. Maar ook mensen om wie je zelf geeft en die je lief hebt. En dat je ze zo dicht bij je hebt.”
Als ik denk aan patiënten, en aan mensen die niet eens hun zieke ouders of opa en oma mogen bezoeken… Dat is onvoorstelbaar. Dat raakt je wel, dat raakt je enorm. Tegelijkertijd vormt het een moment van besef en dankbaarheid.