Meer gevoel bij Zeewolde

Jan van der Perk trad in 1977 in dienst van de Rijksdienst voor de IJsselmeerpolders. In 1982 vertrok hij naar het Deltagebied (Zeeland en Noord-Brabant), waar de RIJP betrokken was bij de inrichting van drooggevallen gronden. In 1987 keerde Van der Perk terug naar de IJsselmeerpolders. Hij vestigde zich met zijn gezin in Zeewolde, in plaats van Dronten of zijn oude woonplaats Lelystad. Van der Perk vertelt waarom:

toegangsweg Zeewolde

De weg richting Zeewolde, halverwege de jaren tachtig (collectie Joop Poelhekke).

Alle rechten voorbehouden

Dus ik ben in ‘87 weer terug gekomen naar Flevoland en toen was het dorp waar ik aan gewerkt had [Zeewolde] er dus. Ik had vóór die tijd in Lelystad gewoond en vrienden en kennissen daar zeiden:

“Je komt toch wel terug naar Lelystad?”

Ja, dat was wel even kiezen, want wij waren Lelystad ontgroeid. Lelystad was natuurlijk een stuk Amsterdamser geworden in die tijd. Zierikzee, waar we gewoond hadden, was maar heel klein en beschermend voor de kinderen. Toen was het eigenlijk kiezen tussen Dronten, dat al wat volgroeid was, of Zeewolde. En in die tijd was natuurlijk ook al duidelijk dat de Rijksdienst eindig was.

Toen hebben wij heel nadrukkelijk voor Zeewolde gekozen omdat je daar veel meer gevoel bij hebt, omdat je daaraan gewerkt hebt en omdat het centraal in Nederland ligt. Dus we hebben toen ook gezegd:  “Ja, we moeten nu met de kinderen voorlopig even niet verhuizen,” want we waren toen twee keer verhuisd en dat vonden de kinderen wel genoeg. Vanuit Zeewolde kun je ook nog naar Arnhem toe en je kunt naar Apeldoorn, je kun naar Zwolle toe en je kunt naar Utrecht toe zonder dat je hoeft te verhuizen. Dus we hebben er ook wel heel nadrukkelijk rekening mee gehouden.

Bron: Landschapsbeheer Flevoland, interview van Gees Brouwer en Helena van der Berg met Jan van der Perk, 3 juli 2019. 

Alle rechten voorbehouden