Redactie
Ik kwam daar dus regelmatig en ik heb daar ook bevallingen gedaan, één in ieder geval, misschien twee, dat weet ik niet meer precies. Er was geen dokter in de buurt en er was verder helemaal niemand. De dichtstbijzijnde dokter was ik. In die tijd bedacht je niet dat je in een ziekenhuis kon bevallen. Er was ook geen indicatie voor, het was een gezonde vrouw: gewoon thuis bevallen, klaar. Dus daar ben ik dan regelmatig even heen gegaan om tijdens de bevalling te kijken hoever de ontsluiting was. Maar op een gegeven moment was het zo spannend dat ik zei:
“Ik blijf hier, want ik kan niet elke keer heen en neer rijden, dat is 35 kilometer heen en 35 kilometer terug. Als je dan op een gegeven moment persdrang krijgt, dan duurt het te lang.”
Dus ik ben er blijven slapen. Ja, dan krijg je natuurlijk een heel goede band met zo’n gezin en het was vreselijk gezellig. Die mensen wonen inmiddels allang niet meer in Zeewolde. Ze zijn teruggegaan naar Biddinghuizen. Maar goed, dat is wat ik weet van het Trekkersveld, daar is het eigenlijk begonnen. Er was nog geen sprake van Zeewolde.