Redactie
Ja, ik heb zelf zo’n ding gekocht, van mijn grootste vijand. Want ik wou graag zo’n lade hebben, want er zaten verschillende laden in. En er was een boer, Albert Bakker, die woonde aan de Blankenhammerweg. Hij zegt: "Nee, je komt niet in aanmerking, want je bent geen boer." Ik zeg: "Je liegt als je barst, want," zeg ik, "ik ben De Boer." "Ja," zei hij, "dat kan best wezen, maar je krijgt hem niet." Maar afijn, toen was er eentje die wegging en die had zo’n lade over. Ik zei: "Doe mij die lade, zo onderhands." Dus toen had ik al een la. Ik zei tegen Bakker: "Ik heb je niet meer nodig, want ik heb er al een." Hij zegt: "Van wie?" Ik zei: "Van die." Hij zegt: "Die was al verzegd." Ik zeg: "Ja, aan mij." Ik zei: "Je krijgt hem niet meer terug." En zo is het toen gekomen.
En toen, op een gegeven moment, kreeg iedereen een diepvriezer in huis, toen waren die kluizen niet meer nodig. Dus toen zat hij als voorzitter van de diepvriesvereniging met die diepvries in de maag. Toen werden die dingen verkocht bij inschrijving. Toen was er eentje, een tuinder van Kraggenburg, die kwam en zei: "Joh, ik heb wel belang bij die carrousel." Ik zeg: "Nou, ik heb wel belang bij het gebouw." Hij zei: "Weet je wat we gaan doen? We schrijven beiden in. Dan schrijf ik voor die carrousel in en jij voor de..." "Nou," zei ik, "best." Dus heb ik voor het ding ingeschreven.