Oostelijk Flevoland als decor voor jeugdboeken

Door zijn werk voor de afdeling Recreatie kwam Abraham de Keijzer als vanzelf tot het schrijven van jeugdboeken. De ruimte van Oostelijk Flevoland vormt een vast ingrediënt van zijn werk.

Ja, schrijven is een spontane liefhebberij waar ik veel plezier aan heb beleefd. Door het schrijven van al dat foldermateriaal en van notulen en verslagen, kreeg ik toch een bepaalde vaardigheid. Ik zeg niet dat ik een deskundige ben hoor, ik blijf een amateur. Ik vond het leuk om op een rijtje te zetten, bepaalde zaken die anders misschien verloren gaan. Karakteristieke dingen die in de polder waren, waarvan ik dacht die op te schrijven in verhalen in een jongensboek, dat je ze bewaart. Jij bent toch ook een polderman die weet dat het groot landbouwbedrijf nog actief was. De grote graanvelden die hier in de polder te zien waren. En als de oogst aan de gang was, dat je langs de wegen die enorme klampen strobalen zag staan. Dat was iets wat de polder aan gaf: dit is de polder. Dat zie je nergens, dit is geweldig. En ook bijvoorbeeld de koolzaadvelden, dan zie je hectaren koolzaad bloeien, duizenden bloemen. Dat ik heb mogen beleven dat te zien. Het koolzaad was nauw betrokken bij de koolzaadexpositie.

Je hebt dat gebeuren van dichtbij meegemaakt en bekeken. Het zijn allemaal elementen die ik heb verzameld in wat jeugdboeken, waar de polder de basis van is. Voor mijzelf heb ik veel plezier beleefd aan het schrijven. Nou ja, wat kan je mooier hebben dan dat je ergens plezier aan hebt en het gestalte krijgt, dat het uitgegeven wordt. Dat je zo toch maar drie jeugdboeken hebt geschreven. Ik ben een beetje met dankbaarheid en trots vervuld als ik ze nog zie. Leuk dat ik dat heb mogen doen.

Bron: Landschapsbeheer Flevoland, interview met de heer Abraham de Keijzer door Nico de Jong, 18 mei 2011.

Alle rechten voorbehouden