A.G. Lindenbergh vertelt over de selectie van pachters

Wanneer was je geschikt om naar de polder te gaan en hoe werd omgegaan met afgewezen sollicitanten

Door: Flevoland - land van mensenhand

Aan de orde komen de weinige sollicitaties uit Brabant en Limburg, de sollicitanten uit Friesland en het werk van Lindenbergh in de Commissie Hofstee. De Stichting voor de Landbouw en het Landbouwschap waren vertegenwoordigd in de Vertrouwenscommissie.

maaien en dorsen

Maaien en dorsen in de Wieringermeer, 1931 (foto collectie F. Mesu, Batavialand).

Alle rechten voorbehouden

Uit sommige gebieden kwamen niet veel mensen naar de Noordoostpolder. In Brabant en Limburg bijvoorbeeld verliep het werven van sollicitanten moeilijk. "Die zijn dan ook wel eens wezen kijken. In Drenthe viel het mee, Achterhoek en de Friezen dat was niet zo'n moeilijkheid. Friezen gaan over het algemeen makkelijker hun provincie uit. Het was [voor hun] niet zo ver, ze hadden het al eens bekeken. Sommigen hadden wel relaties in de polder".

"Het was natuurlijk mijn taak om te proberen bij de Commissie Hofstee een beetje begrip te vinden voor de eisen die wij stelden. Dus ik kon aan de leden van die Commissie uiteenzetten waarom wij die eisen stelden en hoe we probeerden te weten te komen of ze aan die eisen voldeden. En 'hoe' dat was dan weer de moeilijkheid met die eis van die 'geschiktheid'. Hoe breng je nou over dat iemand afgewezen wordt of geaccepteerd vanwege zijn geschiktheid. En blijkbaar zijn we daar in geslaagd want de criteria zijn in de loop van de tijd niet veel veranderd."

"Er was een Vertrouwenscommissie. Dat waren mensen die door de Stichting voor de Landbouw en het Landbouwschap waren aangewezen om met ons te praten over mensen die wel of niet in aanmerking moesten komen voor de toewijzing van een bedrijf. En het ging meestal om mensen die niet toegelaten werden en waarom dat gebeurt was. En aan die Vertrouwenscommissie konden we uiteen zetten waarom een bepaalde persoon niet werden toegelaten, maar dat was natuurlijk moeilijk hè om dat in de krant te zetten, want dan zou je iemand toch wel discrimineren zeggen ze op dit ogenblik. Wij vonden het altijd een beetje een moeilijk geval en vandaar dat we toen overeengekomen zijn met die Stichting [voor de Landbouw] om die Vertrouwenscommissie te hebben. En die moest het dan maar weer uitdragen. Kijk als we de Vertrouwenscommissie konden overtuigen dan hadden we eigenlijk ook geen moeite meer, dan was de zaak afgelopen. Dan betekende dat dat onze argumenten aanvaard waren. En zo moet u ook zien de Commissie Hofstee, die heeft ook de argumenten geaccepteerd."

(Bron: Project Zeeuwse pachters in de Noordoostpolder, Interview van Dirk Jan Wolffram met A.G. Lindenbergh, 22-03-1994).

Alle rechten voorbehouden