Redactie
Ja, je moet dat zien als grond die een beetje kleiig was toen dat droog kwam. Als je van die zware klei hebt, dan zie je van die zware scheuren in de grond. Dat was toen ook. En veel scheuren en veel moerasandijvie, van die gele planten. Dat was een vettig gedoe. Er was wel verschil hoor. Er was ook een vijver, dat was vijver 7 denk ik ja, en die was lichter. En dan zat er bijvoorbeeld een meeuwenkolonie in. En dat was een lichtere grond. Want eigenlijk is het zo dat de plek waar Lelystad ligt – tenminste, als je oude vissers erover hoort - een zandhoogte was en daar konden ze goed snoekbaars vangen. Dus dat was eigenlijk wat gemengde grond, wat lichtere. Dus dat was allemaal een beetje zanderig daar in die hoek.
Dus het was eigenlijk een kale vlakte met, ja, geen bomen, geen centrale, geen, niks, geen draden, geen hoogspanning. Het was allemaal helemaal kaal. Ja, het was echt een fascinerend gezicht ja. Ik vind het ook, als je terugdenkt, dan vind ik het ook bijzonder. Ik was het me niet bewust. Het was een onderdeel van mijn leven. Maar dat het allemaal gekomen is nadat we daar gekomen zijn. Er was eigenlijk helemaal niks.