Met twee kinderen op een bovenhuis in De Pijp

De woningen in de saneringswijken waren klein, zeer klein. Frans Sijmons woonde tien jaar met zijn gezin in de Gerard Doustraat in De Pijp.

De kinderen van Frans Sijmons sliepen in een stapelbed. Hier geeft dochtertje Pauline planten water die de kinderen van school meegekregen hadden.

De kinderen van Frans Sijmons sliepen in een stapelbed. Hier geeft dochtertje Pauline planten water die de kinderen van school meegekregen hadden (bron Pauline Kunst-Sijmons).

Alle rechten voorbehouden

De woning bestond uit een kamer, een alkoof – een alkoof was een tussenkamer waar dus geen ramen in waren – en de huiskamer. Er was een uitbouwkeuken. Daar had je het toilet nog in de keuken zitten. In de woning hebben we zelf wanden gemaakt, ramen en een deur. De [twee] kinderen sliepen in een stapelbed. Ze konden door het gordijn aan de overkant televisie kijken en bij mij hoorde ze dan het geluid. Zo ging dat. …

Maar goed, op een gegeven moment werd het toch te klein. We hadden eerst een kolenkachel, maar die kon je afzetten. Omdat wij gingen slapen in de huiskamer – daar kwam een slaapbank – hebben we een gasleiding aangelegd en een gashaard genomen. Bij de kinderen in de slaapkamer kwam een gevelkachel, ook op gas. Toen hebben we voor hen een stapelbed genomen. In het zijkamertje, de zogenaamde kastenkamer, hadden we allemaal kasten neergezet. Daar konden we de kleren kwijt en kon iedereen zijn goed kwijt. Op een gegeven moment werd het ons toch te klein, want de kinderen werden ook groter. Toen wilden we verhuizen.

Bron: Batavialand te Lelystad, Project Nederlanders – Wereldburgers, interview met Frans Sijmons en Pauline Kunst-Sijmons op 15 november 2012 te Lelystad.

Alle rechten voorbehouden