Verdeeldheid binnen de Marokkaanse gemeenschap in Lelystad

1 geïnteresseerde

Marokkanen die naar Nederland komen, moeten niet alleen hun plek vinden in de Nederlandse samenleving, maar ook in de Marokkaanse gemeenschap. Larbi Ben Alilou vertelt over de verschillen tussen de Marokkanen onderling en daaruit voortkomende problemen.

De Al-Iman moskee in Lelystad, 2013

De Al-Iman moskee in Lelystad, 2013 (foto Henk Pruntel, Batavialand).

Alle rechten voorbehouden

Je had toen in Lelystad verschillende gezinnen en ook complexe gezinnen. Complexe gezinnen betekent dat mensen van verschillende gebieden in Marokko hebt. Je hebt mensen uit het Rifgebergte, je hebt mensen van het Atlasgebergte en je hebt ook mensen uit de medina (=stad), stedelingen. En de mensen uit een bepaalde regio zijn ook vaak familie van elkaar, ze trouwen onderling, en hebben niets met de anderen te maken. Dat is in Lelystad een maatschappelijk probleem geweest. Dat kun je terugvinden in de belangenorganisaties: als de ene familie in een organisatie zit, dan willen de andere families niet meewerken aan de activiteiten van die organisatie.

Dat zie je ook in de moskee. In de moskee heb je vaak een probleem of een conflict tussen het bestuur en de bezoekers. Welke voorganger of imam gaat voor de mensen bidden: komt hij uit het Rifgebied, uit de stad of uit een andere omgeving? Als hij niet van de grote groep is, dan wordt hij genegeerd. Soms gaat het zo ver, dat hij ontslagen wordt. Ik heb meegemaakt dat een imam er ’s nachts uit moest, toen mocht hij niet meer in de moskee slapen. Hij slaapt gewoon in de moskee, daar heeft hij een kamer.

Vroeger was er een moskee boven de winkels in het Lelycentre. Toen was daar een ruimte, een moskee, en daar kon men de hele dag thee drinken totdat men ging bidden. Maar één van de imams had problemen met iemand en die persoon zat ook in het bestuur, want hij had daar heel veel familie. Als die families zich terugtrekken en maandelijks niet langer een eigen bijdrage betalen, dan had je een probleem met de huur. Ze hebben gewoon geëist dat die man moest vertrekken.

Bron: Batavialand te Lelystad, Project Nederlanders – Wereldburgers, interview met Larbi Ben Alilou op 23 oktober 2012 te Amsterdam.

Alle rechten voorbehouden