"Jongens, dit is niet de Jordaan!"

Ik heb Amsterdam ook nooit gemist. Nog niet! Ik kom er nog wel regelmatig. Als ik daar dan kom en als je dan de verhalen hoort, dan is dat zo veranderd. En als ik dan die beelden zie van de Jordaan, dan denk ik: “Jongens, dit is niet de Jordaan!” Ik heb als jongen gewerkt – ik begon te werken toen ik bijna vijftien was – op een drukkerij op de Prinsengracht op de hoek van de Laurierstraat, dus midden in de Jordaan. Ik ken de Jordaan op mijn duimpie, want ik moest ’s vrijdags al leerling-zetter door heel Amsterdam geld ophalen bij de adverteerders van de studentenkrant. Als je nu de beelden ziet, dan denk ik: “Nee, dat is niet het Amsterdam wat ik ken uit mijn jeugd!” …

Ik ben vroeger wel eens op het Jordaanfestival geweest, maar daarna nooit meer. Ik ben wel in Amsterdam naar de Jantjes geweest en de Jantjes is ook hier een keer hier in het oude Agoratheater geweest, toen nog met Beppy Nooy en Carry Tefsen. Daar ben ik toen ook geweest met mijn vader en moeder, maar voor de rest... Ik ben Amsterdammer. Ze zeggen dat ik nog steeds de gevatheid van een Amsterdammer heb, ik zal dat ook altijd wel blijven houden. Ik koester Amsterdam in mijn gedachten zoals het was tot mijn 25ste.