Hedenavond 27-11-2008 het programma Andere Tijden gezien. Joris van Casteren heeft dat helder weergegeven. Ook in zijn boek denk ik. Wel geldt dit mijns inziens voor de oudere wijken. Wij zijn in 1978 vanuit Swifterbant naar het Karveel in Lelystad verhuisd, tegen de bosrand aan. Wij vonden het prima wonen met de drielaags woning. Onze dochters toen tien en veertien jaar ‘bewoonden’ de bovenste verdieping. De muziek die ze (luid) draaiden hoorden wij beneden niet. Ook gingen onze wijsneusjes Jolien en Hermione op de fiets naar de bibliotheek. Ieder boek wat ze wilden kregen ze mee. Dat was eerder anders met de bieb-bus in Swifterbant. Als je niet paste in de juiste leeftijdsgroep kreeg je het boek niet mee.
Onze buren (stom toeval) Jan en Jannie, kennissen uit Swifterbant, waren al eerder vertrokken naar een huurwoning in Lelystad. De kinderen van dat gezin zaten bij mijn kinderen in de klas en in de tenniscompetitie, zowel in Swifterbant als in Lelystad. Het kan verkeren zei Bredero. Hoe zou Joris geoordeeld hebben over Almere. Dat is en was een macht erger dan Lelystad. ‘Kippenhokken’ die in 1980 al voor vijfduizend florijnen verstookten vanwege stadsverwarming. De helft werd gecompenseerd door een bepaalde regeling. Warmer dan achttien graden werd het niet. Persoonlijk heb ik daar meerdere regelingen gecorrigeerd in de drie maanden dat ik daar liep. Het was toenmalig eigendom van de Provinciale Gelderse Elektriciteitsmaatschappij (PGEM), nu NUON. Het is nog steeds anno 2008 een zootje met de stadsverwarming. Het gemeentebestuur spreekt stoere taal, maar weigert technische hulp. Daar wil je niet wonen en kun je niet wonen.