Redactie
Ziekenhuizen en bejaardenhuizen waren niet gepland. Iedereen wist wel dat ze er zouden moeten komen, maar er was niemand mee belast. Ook in Den Haag waren er geen voornemens te ontdekken. De dienst riep steeds dat alles geregeld was, maar wij hadden zo onze twijfels. Toen werd duidelijk dat Almere in de nationale lijst van ziekenhuizen niet voor kwam. De geruststellende houding van de Rijksdienst klopte dus niet. Wim Meijer kende Ed van Thijn en nodigde hem uit eens in Almere te komen kijken. Die is toen gekomen met een hoge ambtenaar erbij en staande op de dijk heeft hij gezegd: "Dit is zo idioot, dit kan helemaal niet." Volgens hem kon het niet zo zijn dat er een ziekenhuis in een nieuwe stad als Almere ontbrak. "Jullie gaan een stad bouwen en het begin is er nog niet eens." We zijn toen nog bij dat eerste café van Almere Haven, ‘De Roef’, wezen kijken en daar kwam hij allerlei oud-partijgenoten tegen. Toen was het snel geregeld. Zo zie je dat er aan kleine toevalligheden kan liggen.
Het Burgerziekenhuis van Amsterdam is daarna naar Almere gekomen. Mevrouw Ginjaar zat met Amsterdam omhoog, waar teveel ziekenhuisbedden waren. Zij is toen naar mij verwezen met het resultaat dat het ziekenhuis met man en muis uit Amsterdam naar Almere is verhuisd. Binnen een paar dagen na de oplevering van het gebouw waren alle kamers en bedden bezet!