"Zoveel mensen op die ene plek"

Lucia Fer was al twee keer in Nederland geweest voordat ze in 1978 definitief naar dit land. Maar deze keer was het anders, want nu kwam ze als migrante.

Stationsplein Amsterdam

Stationsplein in Amsterdam, januari 1980 (Bron: Stadsarchief Amsterdam).

Alle rechten voorbehouden

Het was in die zin niet zo’n enorme overgang omdat ik hier twee keer eerder was geweest met vakantie. Maar het was anders, want de twee keer dat ik eerder was geweest met vakantie, werd ik op Schiphol opgewacht door mijn oom en tante. Die twee keren was het heel gezellig en omdat je meer met je neefjes en nichtjes bezig bent merkte je niet zoveel van Nederland. Je ging naar allemaal leuke dingen toe, parken en dergelijke. Ik ging zelfs naar Duitsland. Het is een en al feest en lol, en je wordt weer naar Schiphol gebracht. Toen heb ik echt niet zoveel van Nederland gezien, alleen dat het hier koud is.

Maar toen ik hier in 1978 alleen kwam, was het anders. Toen stond je moederziel alleen op Schiphol. Ik wist wel welke trein ik moest nemen, dus zoeken, zoeken, zoeken en heb die trein wel gevonden. Toen kwam ik aan in Amsterdam en in Amsterdam viel echt mijn mond open. Wat ik zag?! Wat meteen opviel waren mannen die elkaar kusten! Midden in het Amsterdams station. Dat viel me op. Daar stond ik echt met open mond naar te kijken. Ik schrok van de bel van de trams en ik zag het licht flitsen. Ik dacht: “Dat gaat niet goed. Straks breekt er brand uit!” En iedereen maar lopen en een drukte van jewelste. Toen viel het me op: zo’n klein land met zoveel mensen op die ene plek.

Bron: Batavialand te Lelystad, Project Nederlanders – Wereldburgers, interview met Lucia Fer op 11 oktober 2012 te Lelystad.

Alle rechten voorbehouden