"De vrijheidssfeer trok me aan"

Fouzia Laamraoui had in Marokko een Marokkaan leren kennen die in Nederland werkte. Na een eerste kennismaking kwam zij in 1984 in Nederland. Fouzia Laamraoui vertelt.

Fouzia Laamraoui in Utrecht, 1984

Fouzia Laamraoui met schoonzus Latfia in Utrecht, 1984 (bron Fouzia Laamraoui, Almere).

Alle rechten voorbehouden

Hij heeft mij altijd gevraagd of ik een keer wil komen kijken in Nederland. Wat weet ik van Nederland? Ik ken Nederland van het Benelux-verdrag en andere verdragen. Dat vond ik wel leuk. Hij was ook een vriend van de man van mijn zus. Hij nodigde ons uit…. We kwamen hier voor twee weken en ik vond Nederland heel leuk. Leuker dan Frankrijk, met name Amsterdam. Het was zomer en het was mooi weer. Ik zag op de Dam jongeren lekker op de grond zitten met elkaar chillen, praten en drinken. Ik voelde direct die vrijheidssfeer in Nederland. Dat sprak me aan en dacht:

“Hé, dit is een mooi land. Hier kan ik me verder ontplooien, verder bereiken wat ik wil bereiken.”

Want op een gegeven moment wordt het moeilijk in Marokko.

Ik dacht “okay” en toen heb ik mijn man gevraagd of hij plannen had om terug te gaan naar Marokko. Hij zegt:

“Nou ja, kom maar eerst naar Nederland en dan kijken we verder.”

Want nu heeft hij een baan hier. Toen heb ik echt besloten om naar Nederland te komen. We gingen trouwen in Marokko, in 1983, en na een jaar later, in 1984, kwam ik na de zomervakantie naar Nederland onder voorbehoud, want ik had op mijn werk lang verlof (twee jaar) gevraagd om te kijken of ik me hier kon aanpassen, kan leven en een baan kan vinden. Ja, en toen ben ik gebleven.

Bron: Batavialand te Lelystad, Project Nederlanders – Wereldburgers, interview met Fouzia Laamraoui op 7 februari 2013 te Almere.

Alle rechten voorbehouden