Redactie
We hebben het nu over 1982. De Waterwijk was net nieuw. Er stond haast niets in de Voorstraat. Deze was leeg en verlaten. Het was een flink stuk lopen naar de Zwartezeestraat. Ik weet dat als ik naar het werk ging – aan die Voorstraat stonden helemaal geen woningen – ik een heel stuk van de Voorstraat naar voren moest lopen om daar de bus te nemen. Lijn 54 stopte daar wel bij die halte.
Ik kan me nog een winter herinneren, dat heel erg waaide en koud was, en ik naar voren liep en achter mij voetstappen hoorde. Het was ongeveer half 6 in de ochtend en het was donker en koud. Ik durfde niet achterom te kijken. Ik loop door en ik loop steeds harder naar voren. En de voetstappen komen steeds dichter bij en ik ga rennen. Het leek wel een film van Hitchcock! Eindelijk bij de bushalte durfde ik wel achterom te kijken: het was gewoon een stuk krant!