Luchtoorlog boven Flevoland. Deel 10

Onschuldige burgers bombarderen?

1 geïnteresseerde

"Ze gingen niet uit om vrouwen en kinderen te bombarderen, ze gingen uit om de Duitse industrie te bombarderen." Het verhaal van de bergingsofficier die betrokken was bij de berging van - met name - geallieerde vliegtuigwrakken in de Flevolandse polders.

Rotterdam na het bombardement

Verwoestingen in Rotterdam na het bombardement (foto Nationaal Archief/Anefo).

Als commandant moet je het commando durven of kunnen geven tot een bombardement, waarvan je weet dat er onschuldige burgers door zullen sterven. Dat is voor elke commandant moeilijk. Een Amerikaanse vliegman heeft later gezegd: je geeft opdracht voor een bepaald doel, je weet dat er mensen niet terugkeren, maar je moet dat leggen tegenover wat voor schade ze aanbrengen om de oorlog te bekorten. Als je van dat standpunt uitgaat… Bij de invasie in Frankrijk, de Longest Day, wisten ze van tevoren dat daar een heleboel niet van terug zouden keren. En dan kun je zeggen: dat hadden ze niet moeten doen, dan hadden wij hier niet gezeten.

Die bombardementen op vrouwen en kinderen? Niks, die vliegers zagen geen vrouwen en kinderen. Zij zagen Engeland, wat daar gebeurd was. Zij wisten donders goed wat er aan de hand was. En voor Bomber Harris gingen ze letterlijk door het vuur. Ze hadden geen problemen met die burgers. In zoverre, zij hadden doelen. Je moet het zo zien: ze wisten dat dat gebeuren kon, maar zij gingen niet uit om vrouwen en kinderen te bombarderen. Zij gingen uit om de Duitse industrie te bombarderen. En in elke industriestad in die tijd woonden de mensen er omheen. En daar kun je niet bij stilstaan. Als je daar echt bij stil blijft staan, heb je geen leven meer. Dus het was een soort beschermingsmechanisme voor die jongens. Dat is ingebouwd.

Ze hebben geen burgerdoelen gebombardeerd, ze hebben militaire doelen gebombardeerd. Ze hebben doelen gebombardeerd in steden. En een legitiem doel in oorlogstijd is de oorlogsindustrie. En dat zijn dus spoorwegemplacementen, wegen, havens, en noem ze maar op. Dat zijn allemaal legitieme militaire doelen en díe hebben ze aangevallen. Dat er vlakbij die militaire doelen vaak mensen woonden (veelal arbeiders in de fabrieken) en dat er ook bommen naast vielen, is een ander verhaal. Dat is omdat je niet beter kón op dat moment.

Dat bombardement op Dresden was mede op verzoek van de Russen, maar dat vergeten ze erbij te vertellen. En Dresden was géén open stad, daar stond luchtafweer. En waar rook is, is vuur. Dresden is gebombardeerd door de Engelsen en de Amerikanen, mede op verzoek van de Russen die daar aan het vechten waren, maar die hebben na de oorlog zoveel mogelijk geprobeerd om dat teniet te doen, want zij moesten de Engelsen natuurlijk niet. Dat is een politiek zaakje geworden. Maar van de andere kant hebben ze precies hetzelfde geflikt! Hier staat een stukje over de verwoestingen in de Londense City. Dan praten we over 1940. Dat gebied van de City is volgens neutrale berichtgeving geheel met de aardbodem gelijk gemaakt. De Engelsen hebben pas toestemming gekregen om [steden] in Duitsland zelf te bombarderen ná het bombardement op Rotterdam.

Bronvermelding: Batavialand te Lelystad, interview met de heer G.J. Zwanenburg, 16 september 2009.

Alle rechten voorbehouden