Natuur in de IJsselmeerpolders

Door: Midden in de geschiedenis van Flevoland
1 geïnteresseerde

Prof. dr. R.H.A. van Duin vertelt:

bos planten

In het veenkuilengebied bij Kuinre wordt bos geplant, 1956 (foto J. Potuyt, collectie RIJP).

Alle rechten voorbehouden

Naast landschap en landbouw, bos- en stedebouw krijgt ook de natuur hier alle aandacht en gaan de polders steeds meer als voorbeeld gelden, hoe je met de natuur moet omgaan. De Oostvaardersplassen zijn hiervan een bekend voorbeeld, maar vormen slechts een deel van wat hier op het gebied van de natuurbouw tot stand wordt gebracht. Natuur is niet een zaak van toekijken en afblijven, maar iets waar de mens dagelijks mee te maken heeft, gewild en ongewild wordt daar door de mens voortdurend op ingegrepen. En dat kan ook niet anders, want de mens is een onderdeel van de natuur, van zijn omgeving en van zijn milieu. Door dat niet te verwerpen, maar te onderkennen kun je ook sturend bezig zijn, waarbij het scheppen en handhaven van een ecologische infrastructuur voorop moet staan.

Flevoland is in vele opzichten nu al rijker - ook wat natuurwaarden betreft - dan het stuk IJsselmeer dat hier lang en ook het Markermeergebied zal door inpoldering aanzienlijk in waarde toenemen. Verrijkend voor de natuur, verrijkend voor de mens, ook uit oogpunt van wetenschap, werkgelegenheid en voedselvoorziening, waar voortdurend impulsen van uit zullen gaan naar ontwikkelingslanden, landen die hier komen kijken en leren, hoe je land moet inrichten en welvaart kunt scheppen, hoe de mens kan leven in harmonie met zijn omgeving.

Bron: Batavialand te Lelystad, Legaat de Kaste doos 6, ‘Districtsconferentie 1982. Rotary op zaterdag 8 mei 1982 in Hotel Lelystad te Lelystad’.

Alle rechten voorbehouden