Redactie
Het meest opmerkelijke aan Van den Ban was dat haar vriendin Ina Boudier-Bakker was. En in die sfeer leefde zij ook. Als zij de oeverlanden van Oostelijk Flevoland langs het Randmeer wilde bekijken, dan ging zij bij wijze van spreken met de trein naar Harderwijk, huurde daar een fiets, fietste naar Kampen en zette daar de fiets weer op de trein. Zij dacht ook in termen van de fiets. Zij wilde door de beplantingsstrook langs de dijk aan de Randmeren ook een fietspad aanleggen. Voor de auto was geen plek. Toen zij in de hele warme zomer van 1959 werd geconfronteerd met tienduizenden auto’s op de dijk, ontkende zij dat aanvankelijk. Ze pakte op de volgende maandag de fiets om te gaan kijken, maar toen was er natuurlijk geen auto meer. Uiteindelijk hebben de mensen van Zuiderzeewerken langs de dijk mogelijkheden geschapen om de auto achter de dijk te kunnen parkeren.
Bron: Batavialand te Lelystad, Project Inrichting landschap Flevoland, Interview met Piet Kelder, 17 oktober 1996.