Politie op een werkeiland zonder verkeer

1 geïnteresseerde

Bob Flobbe beleefde, samen met een groepje andere kinderen, de jeugd van zijn leven op werkeiland Lelystad!

Met de autoped

Met de autoped op het Werkeiland: X Slijkerman (?). Karretje: Jenny Flobbe. Het huis op de achtergrond is van dokter Bekius en Wagenaar, ca. 1957 (Privécollectie Bob Flobbe)

Alle rechten voorbehouden

De eerste jaren is er geen politie. Er is ook geen verkeer, behalve een paar vrachtwagens voor stenen of zand. De waterpolitie zou officieel een oogje in het zeil moeten houden, maar zo ver uit de kust en niks te beleven, wat doet een wateragent daar dan. Nog voor de Knardijk bereidbaar is komt de heer Dijkstra. Met een plof plof motorfiets. Hij woont in een van de eenpersoons kamers in het stenen kamp. Toilet aan het eind van de gang. Douchen in de andere barak. Volgens mij heeft de heer Dijkstra in het begin wel een pistool, maar geen zakboekje en pen. Want dat komt hij op school halen. Ik zal toen een jaar of negen geweest zijn. Onder zijn leiding heb ik verkeersles gehad op school. Op Lelystad rijden geen auto’s en toch verkeersexamen doen! Op de voetpaden (vier tegels breed) van het kamp moet je een parcours fietsen. Met miniverkeersborden (onder supervisie van de heer Dijkstra gemaakt door de vaders) wordt de route aangegeven. De heer De Jong bedient een stoplicht. Drie snoeren met drie stekkers. Hij kan naar believen de groene, oranje of de rode lamp aandoen.

De heer Dijkstra is ook belast met het onderzoek van de regenmeter. Want, Lelystad is in het nieuws. Het hele land is die dag droog geweest maar op Lelystad heeft het fors geregend volgens de KNMI regenmeter. Na deskundige analyse komt de speurneus van de heer Dijkstra tot de conclusie dat het urine betreft. Nauwkeurig buurtonderzoek en een kruisverhoor op school leiden naar (ik dacht) L.P. …

Sommige kinderen op het eiland hebben een (kinder)fiets. Als je een touwtje om de achternaaf spant en je dat touwtje strak door een conservenblik op de bagagedrager trekt, heb je het lawaai van een motorfiets. In die herfst of voorjaarsvakantie is het de hele dag lawaai en sommige grote mensen ergeren zich daaraan en beklagen zich bij de Sterke Arm: “De kleintjes kunnen overdag niet slapen.” Oom agent Dijkstra praat eens met de jeugd en komt overeen dat er tijdens babyslaaptijd niet geklepperd zal worden. Iedereen tevreden. Zo gaat dat in 1956. Ook mogen wij niet meer met losse handen fietsen, aldus Dijkstra.

Ingezonden verhaal: Bob Flobbe, september 2011

Alle rechten voorbehouden