Redactie
Wat ik mij ook herinner, dat was ook ergens in die jaren, dat wij op een morgen de deur opendeden en ineens een langwerpig beestje zagen. Ik dacht eerst dat het hout was. Dat bleek een jonge bunzing te zijn. En die is hoogstwaarschijnlijk met de ouders ’s nachts op pad geweest en klemgeraakt tussen de deur en de drempel. En die deur, daar zat wat ruimte in en daar is hij tussen gekomen en er niet meer tussen weg kunnen komen. En waarschijnlijk hebben de ouders, de moeder waarschijnlijk, hem gewoon verlaten. En dat was natuurlijk heel erg leuk.
We hebben het diertje opgepakt en ja, wij hadden een jachtopziener in het dorp, in Luttelgeest, de heer Hanssens. En die heeft zich daar over ontfermd en die heeft het dier als huisdier altijd gebruikt. Alleen als er dan vreemde mensen kwamen, dan ging hij even de kamer uit, dan begon hij te stinken. Ja, ze stinken gruwelijk. Dat zijn wel leuke dingen die je meemaakt en dat herinner je je als je wat later zelf bezig bent met dat soort dingen.
Bron: Landschapsbeheer Flevoland. Interview met de heer Evert de Boer door Anke van Zwoll op 5 januari 2012.